Francois Rene, nam-ı diğer Vicomte13 de Chateaubriand (1768-1848), Fransız Romantik hareketinin önde gelen yazarlarındandır. Aristokrat kökenli olduğu için Fransız Devrimi’ne doğal olarak karşıdır; nitekim, karşı devrim ordularında savaşır ve İngiltere’ye kaçar. İngiltere’de, Aydınlanmanın dini inkâr etmesinin Fransız Devrimi’nin başlıca nedenlerinden biri olduğu kanısına vararak, dini ikircikliğini terk eder ve kendini Voltaire’in ruhuyla mücadeleye adar. Anılar’ında özgür düşünce deneyiminden sonra, annesinin dinine dönüş sürecini anlatır. Ancak, eğitimli argümanın hicvin karşısında aciz kaldığını gördüğü için, okurlarının sağ duyusundan ziyade hayal gücüne hitap etmeyi kararlaştırır, Hıristiyanlığın Dehası [Génie du christianisme]) adlı eserini böyle tasarlar. Eserin büyük başarısı, Kilise’den dilediği ‘Romantik özür’ ün popülerliğinin kanıtıdır adeta. Öte yandan, söz konusu kitabının yayın garantisini 1802’de, yani Napolyon’un Katolik Kilisesi ile Fransız devleti arasında uzlaşma tesis etmesinden hemen önce almış olması da büyük bir şanstır. Birçok okur, eseri Concordato için uydurulmuş bir kılıfın yarı resmi beyanı olarak değerlendirmiş, Napolyon da Chateaubriand’a hükümette çeşitli pozisyonlar önermek suretiyle bu izlenimi güçlendirmiştir. Ne var ki, Chateaubriand’ın bağımsız ruhunun İmparator’un despotluğuna razı gelmediği, Burbonların ateşli bir savunucusu olduğu da bir gerçektir. Aşağıda, Hıristiyanlığın Dehası adlı eserinden iki bölüm bulacaksınız.