Dover Sahili*

Deniz durgun bu gece

Sular yükselmiş; mehtap vurmuş

Boğaz’ın üstüne; - Fransa sahilinde ışık

Yanıp sönüyor; İngiltere’nin sarp kayalıkları

Körfezin sükûnetinde hafifçe ışıldıyor.

Gel pencereye, hava çok güzel!

Denizin Ay’la aklanan kumsalla buluştuğu yerde

Dinle! Dalgaların sahilden emerek geri çektiği

Kabarırken geri getirip sahile fırlattığı

Çakıl taşlarının kükreyişini dinle.

Başla ve dur ve sonra yine başla ve dur.

Huzursuz ve ürkek bir ahenkle,

Edebi hüznün nağmesini getir.

Uzun bir zaman önce, Sofokles

İşitmişti bu sesi Ege sahillerinde

Ve bu insanın acılarının bulanık gelgitini

Anımsatmıştı ona; bu ses bize de uzak

Kuzey Denizi’ni düşündürüyor.

Bir zamanlar inanç denizi de

Böyle kabarmış ve sarmalamıştı

Dünyanın tüm kıyılarını,

Parlak, fırfırlı bir kuşak gibi.

Fakat şimdi sadece yavaş yavaş çekilen dalgaların

Hüzünlü gürültüsü geliyor kulağıma.

Geniş, kasvetli kıyılardan topladıkları çıplak çakıl taşlarını

Gece rüzgârının nefesine katıyorlar.

Ah sevgilim, birbirimize içten olalım.

Çünkü dünya hayaller ülkesi gibi önünde uzanır.

Öyle çeşitli, öyle güzel, öyle yeni...

Ama ne neşesi, ne sevgisi, ne ışığı gerçek

Ne bir huzur, ne bir kesinlik, ne acıya çare var

Büyüyen bir karanlık içinde

Karanlık bir ovadayız.

Savunma ve kaçışın şaşkın aralıklarında sürüklenen

Geceleyin çarpışan cahil ordular gibiyiz.36

* The Poetical Works of Matthew Arnold, Oxford University Press, 1999.